Rollenspelrecensie: Legend Core Rulebook
LEGEND CORE RULEBOOK
Uitgeverij; Mongoose Publishing Auteur: Lawrence Whitaker, Pete Nash & Gareth Hanrahan Genre: Fantasy Jaar: 2011
Pagina’s: 240 blz. Algemene score: 7
We hebben het al eens gezegd: het huidige RuneQuest: Roleplaying in Glorantha van Chaosium is veruit de allerbeste iteratie van RuneQuest die we al ooit hebben gezien, zowel wat de erg uitgebreide geschiedenis en fascinerende wereld als de uitstekende integratie van de achtergrond met de regels en de Character Creation betreft. Er is echter ook een ‘maar’.
Om RuneQuest Glorantha goed te kunnen meesteren, heb je een zo goed mogelijke kennis van die ‘setting’ nodig en eigenlijk helpt het ook als speler om goed op de hoogte te zijn van hoe de wereld en al die beschikbare runen in elkaar zitten.
Wie liever niet zoveel tijd en moeite besteed aan een ‘tabletop roleplaying game’ – of wie graag ook een draagbare versie heeft van een gelijkaardig systeem zonder enkele atlassen van ettelijke kilo’s mee te moeten sleuren – kan al sinds 2011 terecht bij Legend van Mongoose Publishing, dat de regels van het oudere RuneQuest II opnieuw verpakt, deze keer in een handig pocketformaat.
Klik op de link hierboven om de volledige recensie te downloaden in pdf-formaat
De wereld
Hoewel de regels van RuneQuest II en RuneQuest: Roleplaying in Glorantha eenzelfde voorouder delen, is er vooral wat de wereld betreft een duidelijk verschil: terwijl RuneQuest Glorantha bol staat van informatie over de verschillende gebeurtenissen, landen, facties en culturen die Glorantha rijk is, wordt er in Legend nauwelijks verwezen naar een ‘setting’.
Zowat de enige referenties naar eender welke wereld in dit boek vind je terug in het hoofdstuk rond Factions, Cults, Guilds, Sorcerous Orders, en Martial Orders, maar zelfs daar wordt er vooral breed geverfd, en blijven de details achterwege. Uitzondering is de Order of the Black Serpent, die opeens Menakhem Ka, de krankzinnige halfgod van de Ziggurat of the Eclipse, vernoemt. Buiten een spreuk die al in RuneQuest II naar Ka verwees, vinden we echter geen enkele referentie naar die goddelijkheid terug en bestaat hij dus in een soort literaire limbo.
Wie zelf een ‘setting’ wilt ontwerpen, zal zeker verder kunnen bouwen op Legend. Wie er toch meer voor voelt om een reeds uitgewerkte wereld voorhanden te hebben, kan dan weer terecht bij een van de vele supplementen die Mongoose Publishing aan interessante prijzen voor dit spel uitbrengt, waaronder Land of Ice and Stone (Steentijd), Pirates of Legend, Gladiators of Legend, Vikings of Legend, en de Dark Elf-gemeenschap van het wat uitgebreidere Sheoloth: The Sprawling City, dat eerder al bestond als campaignsetting voor het D20 System.
Score wereld: 1
Personages
Zelf begonnen we met RuneQuest toen Games Workshop en Avalon Hill een tijdlang furore wisten te maken met hun 3rd Edtiion, maar de verschillende versies van dit RPG hebben altijd veel gemeenschappelijke vlakken met elkaar behouden en dat geldt zeker ook voor Legend.
Characters hebben zeven Characteristics die worden bepaald door vijf keer 3D6 en twee keer 2D6+6 te gooien of door punten uit te geven: Strength, Constitution, Size, Intelligence, Power, Dexterity, en Charisma. Daaruit worden ook de Attributes afgeleid: Combat Actions (het aantal keer dat je iets kunt doen in een Combat Round, Damage Modifier, Improvement Roll Modifier, Hit Points, Magic Points, Strike Rank, en Movement.
Alle PCs beginnen met een aantal Common Skills die allemaal worden uitgedrukt in een percentage, met een startscore die gelijk is aan de som van twee Characteristics (zoals Strength en Dexterity voor Athletics) of aan twee keer eenzelfde Characteristic (zoals Power x 2 voor Persistence). De gekozen Cultural Background (Barbarian, Civilised, Nomad, of Primitive) geeft vervolgens nog een aantal Skill Bonuses, Combat Styles (meestal een vaardigheid in een specifiek wapen), en Advanced Skills, terwijl ook het aantal zilverstukken waarmee ze beginnen door hun cultuur bepaald wordt.
Er kan gekozen worden tussen 30 beroepen. Verwacht daarbij geen ellenlange beschrijvingen, maar wel een tabel waarin vermeld staat welke Cultural Background(s) bij elke Profession passen, wat de Common Skill Bonuses zijn, welke Advanced Skills je krijgt, en eventueel welke soort magie jouw Character kan leren. Daarbovenop krijg je ook nog eens 250 Skill Points om vrij te verdelen.
Iedereen begint met 2 Hero Points elk en er kan optioneel gekozen worden om met meer ervaren personages te starten. Ook wordt er onder andere gerold om te bepalen wat jouw familiebanden, reputatie en voorbije levensgebeurtenissen zijn.
Het zit allemaal netjes in elkaar, maar natuurlijk mist de achtergrond de diepte die je wel aantreft in RuneQuest: Roleplaying in Glorantha, terwijl verschillende andere rollenspelen de tekst voor het bepalen van de achtergrond veel meer evocatief aanpakken.
Een voorbeeld? Hier is een stukje uit de Background Event Table van Legend: ‘Childhood Sweetheart – Adventurer was once married to childhood sweetheart.’
Dit is een resultaat op een gelijkaardige tabel in RuneQuest: Roleplaying in Glorantha: ‘Betrayed General Fazzur for King Pharandros. Gain Loyalty (King Pharandros) and add +5% to Intrigue. Gain +1D3% Reputation.’
Dit is er eentje uit de I Was Just Growing Up 1 Table van Battlelords of the 23rd Century: ‘You were mortally wounded in battle and had to be cryo-frozen, so you could be taken back for medical treatment. While you were frozen, one of your comrades stole all of your equipment. You only have the cash in your pockets which is what is left after purchasing weapons and equipment.’
Het voordeel van de aanpak waar Legend voor gaat, is dat je zelf alle details kunt invullen, maar het is allemaal wat zoutloos.
Het voordeel van RuneQuest: Roleplaying in Glorantha is dat alles meteen stevig binnen de wereld zelf geworteld is, maar het veronderstelt daardoor ook meer investering van zowel de spelleider als de speler.
Het voordeel van de aanpak van Battlelords of the 23rd Century is dat alles leuk is om te lezen en vaak erg evocatief is, maar soms wel vrij specifiek is en daardoor ietsje minder invulling van de speler verdraagt, al zullen creatieve geesten net sterk kunnen bouwen op de resultaten.
Als je jezelf afvraagt waarom er hier niets staat over de verschillende speelbare rassen: dat komt omdat dit boek enkel menselijke personages presenteert. Wie daarbuiten wilt treden, zal zich dus een van de reeds vermelde boeken of Monsters of Legend moeten aanschaffen.
Score personages: 7
Het systeem
De regels waar Legend op stoelt, zullen behoorlijk bekend voorkomen voor eender wie die ooit andere versies van RuneQuest of een van de Chaosiumgames heeft gespeeld, waaronder (het betreurde) Elfquest, Stormbringer, Elric, Hawkmoon, The Call of Cthulhu, Basic RolePlaying, en ga zo maar door.
Als je een Skill moet testen, rol je 1d100 en probeer je onder of gelijk aan jouw Skill te rollen.
Een 1 is altijd een Critical Success, net als eender welk resultaat gelijk aan een tiende van jouw Skill.
Een rol van 100 is een Fumble. Een resultaat van 1 tot 5 is altijd een succes en een resultaat van 96 tot 100 betekent altijd dat de taak faalt.
Op gepaste tijden krijgen Player Characters ook Improvement Rolls. Dat zijn er standaard 3, maar dat aantal wordt aangepast volgens de Charisma Modifier – een interessant maar ietwat onlogische manier om Charisma wat belangrijker te maken.
Om te verbeteren, rol je best boven jouw huidige Skill met 1d100, vermeerderd met jouw Intelligence, wat dan weer een logische manier is om die Characteristic erbij te betrekken.
Er zijn regels voor vermoeidheid, een taak ondersteunen met meerdere Skills, elkaar tegenwerken, te veel gewicht meedragen, enzovoort. Hero Points zijn schaars, maar kunnen gebruikt worden om een extra Action te krijgen in gevechten, opnieuw te mogen rollen, een dodelijke verwonding iets minder gevaarlijk te maken, een belangrijk inzicht te verwerven of een Heroic Ability te kunnen gebruiken.
Tijdens gevechten bepaal je Initiative door 1d10 te gooien en jouw Strike Rank daarbij op te tellen, al kunnen te zwaar beladen of bepantserde avonturiers ook een Strike Rank Penalty opgelegd krijgen.
Er wordt geageerd van hoog naar laag. Elke betrokkene mag een specifiek aantal Actions uitvoeren binnen een Combat Round van 5 seconden en kan zijn of haar Movement daarbij verdelen onder die Actions.
Pareren of ontwijken kost trouwens ook een Action en moet gedeclareerd worden voor de aanvaller probeert toe te slaan. Als die mist, mag je een andere Action uitvoeren, maar dan kan je wel geen Defensive Manoeuvre meer doen.
Manoeuvres zijn overigens een slimme manier om gevechten wat meer kleur en intensiteit te geven.
Wanneer je slaagt in een actie, bepaalt jouw Level of Success hoeveel Manoeuvres je krijgt. Elke stap tussen een Critical Success, Success, Failure en Fumble vormt daarbij de Level of Success.
Aanvallers kunnen kiezen uit 15 Offensive Manoeuvres (zoals Bypass Armour, Change Range, Grip, en Tangle), terwijl winnende verdedigers standaard 14 Defensive Manoeuvres (waaronder Blind Opponent, Disarm Opponent, Regain Footing, en Riposte) ter beschikking hebben.
Er zijn regels voor allerlei situaties, zoals de tijd nemen om te mikken, chargeren, en veel meer. Belangrijk is dat je bij een succesvolle aanval ook bepaalt welke Hit Location geraakt wordt. Valt die op 0 punten of lager, dan wordt dat lichaamsdeel onbruikbaar.
Als een Hit Location tot onder zijn eigen negatieve waarde valt, dan is die permanent doorgehakt, doorboord, of afgerukt. Een beetje kut als het dan net om jouw hoofd gaat, natuurlijk.
Omdat elke Hit Location maar een fractie van jouw totale Hit Points bevat, kunnen gevechten in Legend erg dodelijk zijn. Wapenrusting biedt je een aantal punten bescherming die wordt afgetrokken van de schade die wordt berokkend door het gebruikte wapen en is dus nogal essentieel in dit rollenspel.
Er zijn die soorten magie in Legend: de zwakke, maar wijd verspreide Common Magic, de door een god gekanaliseerde Divine Magic en het krachtige Sorcery. Leuk daarbij is dat elke soort magie niet alleen een Skill Roll vereist, maar ook een heel eigen karakter heeft. Zo kosten Common Magic Spells Magic Points, terwijl Divine Magic vereist dat je een aantal punten rauwe Power aan jouw god toewijdt en het Sorcery twee verschillende Skills gebruikt: eentje om de spreuk goed te kunnen weven vanuit jouw Grimoire (of vanuit een inprenting van die Spell) en Manipulation, een Skill die je gebruikt om eender welk aspect van de desbetreffende spreuk te verbeteren.
Er zijn natuurlijk nog meer regels (bijvoorbeeld rond giften, ziekte en verstikking), maar laten we het hier gewoon bij houden dat die allemaal op een begrijpelijke en consistente manier worden gepresenteerd.
De regels vinden een uitstekende balans tussen realisme en speelbaarheid en reflecteren erg goed dat de basis voor dit systeem doorheen de jaren erg robuust is geworden.
Wie erg ‘narrative games’ gewend is, zal er waarschijnlijk een zware brok aan hebben, al betekent de volledigheid ook dat er niet snel ruzie zal gemaakt worden rond hoe je een regel moet gebruiken of interpreteren.
Wel vind je erg weinig rond rijden, vliegen, varen of andere alternatieve manieren van je voort te bewegen, en staat alles wat ons betreft niet even logisch gerangschikt – maar daarover straks meer.
Score: 8
Bronmateriaal
We zijn misschien verwend, maar tegenwoordig tellen regelboeken vaak meer dan 300, 400, of zelfs 500 pagina’s, in A4-formaat. Kleinere of dunnere boeken zijn vaak weggelegd voor ‘narrative games’ die weinig regels gebruiken. 240 pagina’s lijkt dan ook niet zo gek veel en dat klopt ook: zo vind je in het Legend Core Rulebook geen Non-Player Characters of monsters terug, wordt bijna alles gepresenteerd zonder uitgebreide geschiedenis of achtergrond, en zijn ook de lijsten met wapens en uitrusting ietwat aan de magere kant. Natuurlijk kiezen heel wat andere rpg’s ervoor om al die zaken te presenteren in supplementen en dat is ook hier het geval.
Het mag gezegd worden; verschillende supplementen bestrijken onderwerpen die je momenteel buiten GURPS zelden tegenkomt en gezien het feit dat de pdf van dit regelboek maar 1 Britse pond kost en zelfs de gedrukte versie een hapje van slechts 8 pond uit jouw buidel neemt, hoeft onze kritiek helemaal geen beslissende factor te zijn bij de aanschaf van dit Legend Core Rulebook. De onderstaande score reflecteert dan ook enkel wat er in het boek zelf wordt gepresenteerd, wat een vertekend beeld geeft van de hele rollenspellijn.
Score bronmateriaal: 3
Schrijfstijl
Het Legend Core Rulebook is heel degelijk, maar weinig inspirerend geschreven. Creatieve pareltjes of poëtische uitspattingen hoef je dus niet te verwachten. De best geschreven stukjes zijn meteen de weinige teksten over gilden en organisaties, gevolgd door advies voor spelleiders. Dat de creativiteit daar niet van afdruipt, is niet zo erg, aangezien de focus toch duidelijk op een presentatie van de regels blijft liggen.
Score schrijfstijl: 7
Lay-out en illustraties
Alle tekst buiten de tabellen wordt in een enkele kolom gepresenteerd, zonder al te veel creativiteit wat de lay-out betreft. Kleur hoef je niet te verwachten en ook de spaarzame (maar verder best wel degelijke) tekeningen worden volledig in het zwart-wit gepresenteerd. Hier en daar staat alles niet helemaal logisch gerangschikt, maar het grootste minpuntje is toch wel het ontbreken van een inhoudstabel.
Score lay-out en illustraties: 6
Algemeen
Het Legend Core Rulebook presenteert een erg robuust, goed regelsysteem, zonder al te veel informatie rond de wereld zelf te geven. Daardoor voelt het handjevol referenties naar godheden, streken of volkeren zelfs een beetje onnodig aan.
De verschillende supplementen voegen heel wat kleur toe aan het rollenspel, maar daar gaat het in deze recensie natuurlijk niet om. Het nieuwere Mythras – grotendeels van dezelfde ontwerpers – en RuneQuest: Roleplaying in Glorantha hebben een streepje voor, maar vooral wie gewoon op zoek is naar goeie regels of interesse heeft in een van de uitbreidingen, zal Legend waarschijnlijk een kans willen geven.
Score algemeen: 7
