Boardgamebespreking: Dragonfire
DRAGONFIRE
Uitgeverij; Catalyst Game Labs Ontwerpers; Randal N. Bills, Dylan Birtolo, Loren Coleman, Talon Coleman, Mike Elliot, Rob Heinsoo, Jim Lin, Gregory Marques, Sean McCarthy, Jay Schneider, Rob Watkins Artiesten: Kekai Kotaki Genre: fantasy Jaar: 2017
Inhoud: Regelboek, 4 vliegtuigmodelletjes, fiches Algemene score: 8
Aaah, de Forgotten Realms! Deze (konink)rijken waren vroeger nauw verbonden aan de aarde, maar doorheen de jaren werden ze letterlijk vergeten door de mensen die op onze eigenste planeet wonen. Jammer, want het westelijk gelegen Faerûn vormt het toneel waarin markante epische figuren als Elminster de magiër, de Drow Drizzt Do'Urden, en avonturier annex gids Volothamp Geddarm zich voortbewegen.
Klik op de link hierboven om het hele artikel te downloaden in pdf-formaat
Over het spel
Dit is de wereld waar je steden als het legendarische Waterdeep, de kille Icewind Dales, en de mysterieuze World Serpent Inn - die tegelijk overal en nergens bestaat - kunt terugvinden. De Forgotten Realms ontsproten oorspronkelijk aan de achtjarige geest van Ed Greenwood, die zijn hersenspinsels uiteindelijk eerst naar Dragon Magazine en daarna - twintig jaar later, in 1987 - naar de boeken van Dungeons & Dragons zelf bracht. Dat Crystal Game Labs, ondanks het feit dat D&D stevig in de handen van Wizards of the Coast ligt, een 'cooperative deckbuilding game' rond deze regio van Abeir-Toril uitbrengt, is lichtjes verwonderlijk. Crystal Game Labs is immers vooral bekend om rollenspelen als Shadowrun en 'miniature battlegames' als BattleTech, maar heeft ook uitstekende boardgams als Vikings uitgebracht. Dat dit Dragonfire bovendien doet denken aan een toegankelijke(re) fantasyversie van Shadowrun: Crossfire, zal alvast menig tabletopgamer wakker schudden...
Dragonfire is een ‘co-operative deck-building legacy game’. Je werkt dus samen, niet tegen elkaar. ‘Deck-building’ betekent natuurlijk dat je de kaarten waarmee je speelt opbouwt, terwijl ‘legacy games’ tussen spelsessies door van regels, verhaal of opbouw veranderen. Er zijn meestal een gelimiteerd aantal mogelijkheden die je doorloopt, waarna je gewoonlijk uitbreidingen nodig hebt om verder te spelen en nog verrast te kunnen worden.
De regels
De premisse lijkt erg op Dungeons & Dragons zelf: elke speler is in controle van een personage, dat gedefinieerd wordt door zijn of haar ras en beroep. De Races in deze basisdoos zijn de gekende Dwarf, Elf, Half-Orc, en Human.
De Classes zijn specifiek, maar horen elk binnen een bredere categorie waarvoor meerdere Classes worden geïntroduceerd in de beschikbare supplementen. Het zijn Cleric, Rogue, Fighter, en Wizard. De game wordt gespeeld in ‘Scenes’, die elk een hoofdstuk van een avontuur voorstellen. Tussen die scènes in kunnen de avonturiers kort rusten om bij te komen.
Het idee is verder behoorlijk simpel: tijdens het spel gebruik je kaarten om jouw mogelijkheden en de effecten van jouw aanvallen mee te bepalen. Daarmee berokken je schade aan jouw vijanden, die natuurlijk wel kunnen terugvechten als je hen niet weet te verslaan. Je mag nieuwe kaarten trekken als je er minder dan drie in jouw hand hebt, maar er is ook een tactisch element: het is namelijk mogelijk om kaarten aan te kopen op de ‘markt’.
Elk Character kan een bepaald aantal punten generische Damage doen, maar is ook beter in een bepaalde andere soort schade, die gebonden is aan een kleur. Om vijanden te verslaan, moet je meestal de juiste Damage in de juiste volgorde doen. Daarvoor heb je de nodige tactiek nodig en goed samenwerken is essentieel. Het zorgt er echter wel voor dat Dragonfire het best wordt gespeeld met vier spelers, zodat alle Classes vertegenwoordigd zijn.
Om vijanden te verslaan, moet je meestal de juiste Damage in de juiste volgorde doen. Daarvoor heb je de nodige tactiek nodig en goed samenwerken is essentieel. Het zorgt er echter wel voor dat Dragonfire het best wordt gespeeld met vier spelers, zodat alle Classes vertegenwoordigd zijn.
Ben je met minder aan tafel, dan zullen sommige (of alle) spelers meerdere Characters moeten vertegenwoordigen. Zo kan je zelfs alléén spelen, maar dat maakt het wel aartsmoeilijk om alles voldoende goed bij te houden. Zelfs met de noodzakelijke aanpassingen voor minder dan 4 deelnemers in acht genomen, is dit wel een zwakte van Dragonfire.
Aan de andere kant zijn er ook leuke Encounters waarbij de groep uit elkaar wordt gereten. Die houden natuurlijk wél rekening met het feit dat je met minder Characters doorheen een Scene moet en vormen en welkome afwisseling met de steeds moeilijker wordende (maar leuke) tactische steekspellen waar de rest van de ontmoetingen rond opgebouwd zijn.
Elke ronde wordt er ook een Dragonfire Card getrokken. Die voegt een willekeurig element toe aan het verhaal, zodat je nooit alles kunt voorspellen – zelfs niet als je hetzelfde avontuur al eens hebt gespeeld.
Wanneer je alle Scenes van een avontuur hebt doorlopen, krijgen de Characters Experience Points. Daarmee kunnen ze hogere Levels bereiken, die – net zoals dat het geval is in Dungeons & Dragons – extra eigenschappen toevoegen. Die zijn nodig om de progressief uitdagender wordende verhalen aan te pakken.
Ondanks het feit dat je aanvankelijk een – voor een boardgame – vrij lijvig regelboekje moet doorworstelen, speelt Dragonfire behoorlijk vlot. De leercurve is niet al te stijl en de moeilijkheidsgraad wordt gradueel telkens voldoende verhoogd, zonder opeens zo lastig te worden dat je als speler niet meer mee bent.
Vormgeving
Tja, Dragonfire is gebaseerd op D&D en kan inspiratie uithalen uit talloze tekeningen die teruggaan tot het midden van de jaren zeventig. De artwork is nieuw en doet zeker niet onder voor wat je in de meeste regelboeken van het rollenspel zelf vindt. Misschien nog belangrijker: ook de layouts van de schermen en de organisatie van het regelboek zitten voldoende logisch in elkaar. Dit is een game waarover nagedacht werd, al zijn de allerbeste illustraties in andere producten te vinden.
Samengevat
Toen we Dragonfire begonnen te spelen, dachten we bijna allemaal: ‘Waarom zijn we dit aan het doen? Het voelt aan als een veel beperkte versie van een rollenspel, waarom nemen we dan geen roleplaying game uit de kast?’ Dankzij de unieke spelmechanieken en de slimme manier waarop iedereen moet samenwerken, veranderd dat gevoel echter snel. Spelers die onder de fantasyhuid van Dragonfire willen kijken en het appreciëren voor wat het is – en co-operative deck-building legacy game – zullen lang kunnen genieten van deze game, al blijft het jammer dat het zo moeilijk is om met minder dan 4 (en zéker met minder dan 3) spelers aan te vangen.
