Restaurantbespreking: Londen - Aladino's

Wie zich al eens uit het centrum van Londen waagt, leert al snel heel wat interessante eetadresjes kennen. Eentje daarvan is Aladin's op Kensington Church Street, vlakbij Notting Hill Gate. De naam lijkt te verwijzen naar een van de bekendste Arabische (fictieve) figuren ooit, maar is eigenlijk gewoon een verbastering van de naam van de eigenaar zelf, een sympathieke Egyptenaar die vast van plan is om de stad te veroveren met zijn keuken. Of hij daar volgens ons in kan slagen, lees je hieronder.

Klik op de foto voor het volledige artikel

Interieur & ontvangst

Het is nog maar 18u.30 wanneer we aankomen en achter de stijlvolle zwarte gevel is het crèmekleurige interieur nog leeg - of, tenminste, dat denken we. We tellen snel een twintigtal couverts voor we worden verwelkomd door sommelier Paolo. Een toiletbezoek dringt zich echter op, waardoor we al snel te weten komen dat er ook beneden een zaal met een goed uitgeruste bar is. We worden uitgenodigd om eerst een paar drankjes uit te proberen en zijn aangenaam verrast wanneer blijkt dat Siciliaan Giuseppe een mixoloog pur sang is: iemand die graag experimenteert en die aan zowat elke klassieker zijn eigen toets toevoegt. Dat de man gelijk een vlotte babbelaar is en voldoende zelfkritisch blijkt te zijn, maakt het natuurlijk extra leuk om eerst even aan de bar te zitten. Opeens is er ook niets meer 'old fashioned' aan de manier waarop hij zijn rumcocktail bereidt, terwijl hij niet moet nadenken om de juiste suggestie te geven wanneer eigenaar Aladin aan komt draven met een groen, non-alcoholisch, verfrissend drankje dat gebaseerd is op limoensap en suiker: hier hoort tequila bij en geen whisky of rum. Het blijft ook grappig om een Siciliaan telkens te horen preciseren waar hij vandaan komt als hij 'Italiaan' wordt genoemd - wij amuseren ons alvast vanaf onze introductie.

Ook Aladin reveleert zich als een uitstekende gastheer en dus is het bijna spijtig dat we na een tijdje naar boven trekken om te beginnen aan de maaltijd. Nu ja, spijtig... Dat gevoel gaat al snel weg wanneer het eerste gerecht op tafel verschijnt.